تکنالوژی؛ شرط بقا در دنیای امروز

سه شنبه 6 آبان 1404
116 بازدید
تکنالوژی؛ شرط بقا در دنیای امروز

نویسنده : فیاض الرحمن شایق

        
در جهانی که هر لحظه با سرعتی باور نکردنی در حال تغییر است، دیگر نمی‌ توان با ابزار ها و نگاه‌ های دیروز به فردا دید. امروز، تکنالوژی نه تنها یکی از عناصر جدا نشدنی زندگی بشر است، بلکه به ضرورتی برای بقا، رشد و مشارکت معنا دار در جامعه جهانی تبدیل شده است. هر کسی که بخواهد در این دنیای پُر تغییر، صدای خود را حفظ کند، باید زبان این دگرگونی را بداند؛ زبانی که از دل مدارها و جریانِ پنهانِ نور زاده می‌ شود، اما به سوی روشنیِ اندیشه، آزادی و آگاهی می‌ تازد. 
  تکنالوژی؛ فراتر از ابزار، بسیاری تصور می‌ کنند تکنالوژی تنها به داشتن تلفن های هوشمند، لپتاپ‌ ها و اینترنت پر سرعت محدود می‌ شود. اما واقعیت این است که تکنالوژی امروز شکل‌ دهنده سبک زندگی، الگوی یادگیری، شیوه تعاملات اجتماعی و حتی مسیرهای شغلی ما شده است. در کشوری که بخش بزرگی از جمعیت آن هنوز به ابتدایی‌ ترین امکانات دسترسی ندارد، آشنایی با تکنالوژی می‌ تواند همان نوری باشد که فرد را از تاریکی جهل به سوی آگاهی می‌  کشاند.
 آموزش آنلاین دری به سوی عدالت آموزشی، امروزه آموزش آنلاین دریچه‌ ای  تازه به سوی عدالت آموزشی گشوده است. دانش‌ آموزان و دانشجویان در دورافتاده‌ ترین مناطق جهان می‌ توانند با یک ارتباط اینترنتی به منابع علمی معتبر جهانی دسترسی پیدا کنند. این فرصتی است که پیشرفت را از انحصار نهاد های خاص خارج کرده و آن  را در اختیار هر مشتاق یادگیری قرار داده است.
اما در برخی جوامع، این دسترسی نه‌ تنها تضمین نشده، بلکه گاه به صورت سیستماتیک محدود می‌ شود. جایی  که به جای گشودن درهای دانش، دیوارهایی بلندتر از دیوار فقر در برابر آموزش کشیده می‌ شود، تکنالوژی می‌ تواند و باید راهی برای عبور از این محدودیت‌ ها باشد.
مهارت‌ های دیجیتال؛ پاسپورت شغلی  نسل نو
در دنیای امروز، مهارت‌ های دیجیتال همانند سواد خواندن و نوشتن در گذشته، به ابزار بقا تبدیل شده‌ اند. کسی که توانایی کار با داده‌ ها، پلتفرم‌ های آنلاین، نرم‌ افزار های مدیریتی یا حتی زبان برنامه‌ نویسی را دارد، صاحب فرصتی است برای پیشرفت اقتصادی و اجتماعی.
متأسفانه، در برخی نقاط، این مهارت‌ ها به جای اینکه در مکاتب و دانشگاه‌ ها آموزش داده شوند، به رؤیای دور دستی برای بسیاری از جوانان تبدیل شده‌ اند. این محرومیت تنها یک عقب‌ ماندگی فناورانه نیست؛ بلکه نوعی بی‌ عدالتی اجتماعی است که چرخه فقر و نا برابری را تثبیت می‌  کند.
تکنالوژی و توانمند سازی زنان، یکی از بزرگترین ظرفیت‌ های تکنالوژی، توانمند سازی قشرهایی‌ ست که به‌ صورت سنتی در حاشیه نگه داشته شده‌ اند؛ به‌ ویژه زنان. تکنالوژی با حذف مرزهای جغرافیایی و اجتماعی، می‌ تواند امکان آموزش، کارآفرینی، و ابراز هویت را برای زنان فراهم کند.
در جایی که رفتن به مکتب یا دانشگاه برای بسیاری از دختران به آرزو تبدیل شده، یک تلفن هوشمند متصل به اینترنت می‌ تواند صنف درسی شود که در آن نه تنها خواندن و نوشتن، بلکه آگاهی از حقوق، علم و هنر آموزش داده می‌ شود. تکنالوژی در چنین شرایطی تنها ابزار نیست، بلکه می‌ تواند به نماد مقاومت، آگاهی و نجات تبدیل شود.
تکنالوژی و هویت فرهنگی، شاید تصور شود که تکنالوژی، فرهنگ‌ ها را هم‌ شکل و یک دست می‌ کند. اما در واقع، آن‌ گاه که به درستی استفاده شود، می‌ تواند ابزاری برای احیای زبان‌ ها، هنرها، ادبیات و روایت‌ های بومی باشد. در جهان دیجیتال، حتی صدای ضعیف‌ ترین فرهنگ‌ ها هم می‌ تواند شنیده شود.
در سرزمینی که هزاران سال تاریخ، ادبیات و دانش در دل آن نهفته است، تکنالوژی می‌ تواند پلی باشد میان گذشته و آینده؛ پُلی که از زبانِ مولانا، از نگاره‌ های دل‌ نوازِ هرات، و از شعر و فرهنگِ پرشکوهِ شمال، روایتی نو برای نسلِ فردا می‌ سازد.
تکنالوژی و مسئولیت اخلاقی، تکنالوژی در عین حال که قدرت بی‌ سابقه‌ای در اختیار انسان قرار می‌ دهد، نیازمند بلوغ اخلاقی و اجتماعی نیز هست. استفاده نادرست از فضای مجازی، نشر اطلاعات نادرست، یا ترویج نفرت و تعصب، می‌ تواند آثار زیانباری در پی داشته باشد. بنابراین، همگام با توسعه ابزار، باید توسعه اخلاق تکنالوژی را نیز جدی گرفت.
تکنالوژی امروز، دروازه‌ ای‌ ست به سوی آینده‌ ای که می‌ تواند برای همگان روشن‌ تر باشد. اما این دروازه، تنها زمانی باز می‌ شود که درک عمیق از اهمیت آن با اراده‌ ای برای دسترسی همگانی همراه شود. 
در کشوری چون افغانستان، که چالش‌ های متعددی از جمله محرومیت آموزشی، تبعیض جنسیتی و شکاف دیجیتال وجود دارد، تکنالوژی تنها یک فرصت نیست، بلکه یک ضرورت حیاتی است. هرگاه سیاست‌ گذاران، مربیان، خانواده‌ها و جامعه به این باور برسند که تکنالوژی می‌ تواند عدالت، آگاهی و توسعه را به ارمغان آورد، آن‌ گاه شاید بتوان گفت که قدمی به‌ سوی رهایی از چرخه عقب‌ ماندگی برداشته‌ ایم.
و شاید در آینده‌ ای نه‌ چندان دور، در همان سرزمینی که امروز رفتن دختران به مکتب با ممانعت روبه‌ روست، دختری با لپتاپ خود در خانه نشسته، کد می‌ نویسد، دانش می‌ آموزد، کسب درآمد می‌ کند، و از پس شیشه‌ های تکنالوژی، پنجره‌ ای تازه به جهان می‌  گشاید.



										    

مقاله ها

شبکه اجتماعی

نشانی کوتاه : www.khanemawlana.org

مطالب مشابه